دانلود کتاب دوره شاهنشاهی ساسانیان

سلسله ساسانیان چهارصد سال بر سرزمین پارس حکومت کرد. نام سلسله ساسانی از نام جد بنیانگذار آنها ساسان، انتخاب شد. حکومتی که بوسیله دودمان ساسانی بر پا شد بر دو پایه دین و مرکزیت استوار بود. آنان بر خلاف اشکانیان وحدت سراسر کشور را تامین کردند. این دولت قدرت کشور را در خود متمرکز می ساخت و با اقتدار تمام بر همه مناطق کشور نظارت داشت.

سلسله ساسانیان ، عظمت و شکوه عصر هخامنشی را تجدید کردند، در دوره قدرت این سلسله عظمت و اقتدارشان و حیثیت سیاسی ایران تا آنجا اوج یافت که عملا دنیای متمدن آن روز را به دو قطب قدرت یعنی ایران و روم تقسیم نمود. و این مساله خود سبب آغاز فصل جدیدی از ارتباط بین این دو امپراطوری بزرگ گردید.

در کتاب شاهنشاهی ساسانیان می خوانیم:

اوضاع دولت و دربار اشکانی در زمان آخرین پادشاهان این سلسله، سخت دست خوش تلاطم و پریشانی بود. زیرا با مرگ هر پادشاه و به قدرت رسیدن پادشاه بعدی، ستیز شاهزادگان و دشمنی بزرگان با یکدیگر شدت می گرفت.

آنگاه که اردشیر در سالهای ۲۶۶ م در تیسفون بر تخت نشست، به فرمان او قتل عام بزرگی به وقوع پیوست و همه خاندان اشکانی به رمان شاهنشاه ساسانی کشته شدند و لشکریان طرفدار پارتیان(اشکانیان) به کوه های ماد گریختند.

سرانجام پس از پانصدسال ، دوره طولانی ترین سلسله شاهنشانی ایرانی، به سرآمد و خاندان بزرگ اشکانی در زمان اردوان پنجم که یکی از مقتدرترین شاهان این سلسله بود، منقرض گردید.

اردشیر در آغاز حکومت خود ابتدا تعدادی از خاندانهای بزرگ پارتی را در قدرت خود سهیم کرد. سپس اساس حکومت ملوک الطوایفی را برانداخت و یک مرکزیت قدرتمند سیاسی-نظامی را به وجود آورد.

اردشیر ساسانی ، برای ثبات و استواری حکومت خود بر چند طبقه خاص تکیه کرد:

• اسواران یا جنگاوران سواره و شاهزادگان که در راست شاه جای می گرفتند و همه از نجیبان و دانشوران بودند.
• مرزبانان، شاهان ایالات مقیم دربار و سپهبدان
• طبقه بذله گویان